

Primaten We zijn atavistische producten. Homo Sapiens muteert/ regressie in Neanderthalers.
Sars het zelfreinigende vermogen van de natuur. Tegen de overbevolking.
Manja Croiset al heel lang een primaat
Schrijfster horizontaal.
Flauw “de nieuwe wij” Status quo ante dus toch…
Onherroepelijk aftakeling en ziek zijn. Er is meer dan oorlog waar ik overschrijf/ schreef. Een imaginaire interview. Meer monoloog. “Waarom schrijft u?” Een poging om van mes chagrins mes plaisirs te maken en om wantoestanden aan de kaak te stellen. Eerst keek ik met verbijstering naar mijn imposante Wikipedia. De verbijstering is gebleven, echter met een andere invalshoek. Hoe is het mogelijk, dat ik onbekend ben bij het grote publiek? Dat moet meer zijn dan mijn bedlegerigheid, dat kan niet anders. Veel mentale problemen zijn overwonnen, nieuwe dienen zich aan door mijn verwoeste lichaam. Weinig aansluiting bij mensen vinden in combinatie met mijn fysieke beperkingen. Contacten waar ik me prettig bij voel, zijn geblokkeerd. Overgeleverd aan ‘zorg’ daar is de ZORGvuldigheid ver te zoeken, terwijl het juist heel nauw steekt. In plaats van goed te luisteren, is het onbegrip groot. Je kan iemand ‘lezen’ zonder een woord of aanraking. Het odium van de querulant /arrogant. Soms voel ik me een estafette stokje, dat zo snel mogelijk moet worden doorgegeven. Welke arts / jurist heeft de bereidheid toe te geven, dat ik het beter weet/ een fout toe te geven? (ze zijn er wel) Om nog maar te zwijgen van het CIZ Wijkteams Zorgkantoren. Gevoelsmatig benadert het een onder curatele stelling. Slechte hulp is geen hulp. Geforceerde intimiteiten zijn geen intimiteiten. Geholpen moeten worden en verantwoording afleggen aan mensen, die geen flauw benul hebben waarover het gaat. Hoe vaak heb ik gehoord? “Je bent de enige niet? “ Verdomd ‘t-is-nie-waar. Nee, dat heb ik nog nooit gedacht, veel te veel gezien. Menig vals woord aan mijn adres. Ook zonder schelden: “we leven in het rijke westen, daar pluk ook jij de voordelen van.” Armoede zonder geldgebrek kan heel groot zijn. No escape door het stigma van de psychiatrische patiënt. Toch kan ik ondanks mijn blik op de wereld zo geabsorbeerd worden door pijn, dat mijn perceptie en interesse afneemt of ja, dat weet ik nu wel. Neuralgieën, gevoelloosheid, paresthesie valt alledrie onder de noemer pijn. Meer dan een jaar geleden zei ik : het is ook pijn. Eveneens ik ben PIJN. Een immense schok toen ik een poosje terug schreef: ”leefde ik maar in een oorlogsgebied en werd doodgeschoten.” Volledig bewust van wat ik zei. Natuurlijk trachtte ik te helpen, toen ik erachter kwam, dat iemand vlak daarvoor een vriend op die wijze was kwijt geraakt. Troost daarin bestaat nauwelijks. Vreselijk als je iets zegt en de reacties: “o, dat heb ik ook. Ik begrijp je volledig” totaal iets anders. Natuurlijk zegt hij/zij dat uit eenzaamheid. Velen willen mij een lesje leren. Denken dat ik geen mededogen heb, niets is minder waar. Mijn empathie en kennis is groot. Mijn leven een te harde leerschool. Helaas hypersensitief. Liefst zou ik al het leed van iedereen weg nemen. Je feliciteert bij een geboorte, maar ik denk, o mijn god wat staat dat kind te wachten. Vroeger haalde ik afhankelijkheid en hulpbehoevend door elkaar, een pejoratief andere lading, die soms wel op elkaar aangrijpt. Een heel systeem moet op de schop. De regelgeving in de (para)medische wereld is absurd. Elke schijf meer, is er een teveel en de zeggenschap te groot.
Als jongste van drie dochters, mijn oudste zus eerste generatie. Ieder de eigen problematiek en karakter, waarvan ik denk dat ik de meeste inzichten heb verworven door mijn bizar verlopen leven. Mijn weblog: “ inzicht zonder uitzicht” kennis maakt zeker niet gelukkig. Maar kennis vergaren uiterst boeiend. Grote veranderingen heb ik doorgemaakt. Te laat voor mijn lichaam. Een gruwelijk einde. Manjaforisme “een mening is subjectief en derhalve geen feit” Daaraan inherent: “ik kan niet in hun hart en hoofd kijken” Niemand heeft voor zijn plezier problemen of is ziek. Wel weet ik, dat ik de kunst tot introspectie versta. Een Einzelgänger zeker, maar een gedwongen isolement is iets anders, door zacht uitgedrukt mijn handicaps en weer veroordeeld tot ongewenst betaald ‘gezelschap’ dat zelden doet wat ik vraag. Om te eindigen met de woorden, die bovenaan mijn Facebook account staan. “Mijn tong is scherp geworden van het likken aan mijn wonden, het levert spitsvondigheden op” Mijn wens voor het einde consistent. De doodsangst van mijn moeder heb ik overgenomen. Na haar stervensbegeleiding was ik hem kwijt. Nieuwe gevechten in mijn leven, onrechtvaardigheid, waarvoor ik niet week, eisten hun tol en die angst kwam terug. De martelgang is echter zo inhumaan, dat die angst daarbij in het niets verdwijnt. Ik kijk vele disciplines daar op aan. De laatste versie van MIJN ODYSSEE is uitzonderlijk en verdient een Hardcover… Waarom die zo veel duurder is dan de paperback met wat royalty €48,75 de Hardcover €75,95 zonder? Bij inkoop door mij nog geen €5 verschil. Mensen, die dit lezen en de wereld die er achter schuil gaat niet kennen, kunnen het terzijde leggen of mijn Odyssee lezen. Een lesboek, dat absoluut niet alleen over mij gaat, verslaggeving van impressies. Een immens karwei, elk woord tot je door laten dringen en laten beklijven. Alles wat hier staat is eerder door mij gedebiteerd. Teveel gedaan…
Amechtig ga ik een soap kijken, daarvoor heb je noch ogen noch oren nodig en is concentratie(kamp, denk ik automatisch) overbodig.
Voor zelfkennis, is introspectie hoofdzaak.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset
Lieve Manja, je bent geestig. Je doet me aan de Tucholsky titel denken Lerne Lachen ohne zu weinen. Je een mening is.. is mijn favoriet.
Ik word langzaam weer beter en ik weet dat ik bevoorrecht ben en blessings to count heb , het kost me de grootste moeite om me daartoe te zetten.
Er zijn momenten op de dag dat ik me wel OK voel maar het is niet meer dan een half uurtje in de ochtend vandaag bijvoorbeeld.
Liefs,
FD
Zijn reactie ontlokte me een glimlach en een lichtje in mijn ogen met het gevoel erbij te horen. De nacht werd verder een pijntopper. Er speelt zich hier een tragedie en een ongelooflijk schandaal sf. Ik verga van de pijn.
Overigens vind ik het volkomen onzin, dat jij “ blessings moet counten”
‘
Je kan wel in 1 dag beginnen niet 1dag stoppen. Ik was zo eigenwijs om het toch te doen. Ik luister naar mijn lijf en dan toch gehoorzaam, nou ik weet het. De hel was terug. Waarom wordt al dat vergif überhaupt voorgeschreven. Eerst wennen dan onthoudingsverschijnselen.
IK HAAT
Vormgeving Riann van Nieuwkerk
Een symbolische wens om te koesteren ik was al geslacht. Hoed je voor..
Zeker geëmancipeerd, geen feministe. Toch bekend al merk ik het dan weinig. Ik ben benaderd voor een groep vrouwen. Die hun kennis en ervaring in zetten . Wie weet wel nodig. Dit was weer een dag uit de dood van verdomde Lowietje. Nu wel iets gegeten. Gisteren mijn trouwe goed bedoelende hulp, die de situatie wel door heeft en me dan wil troosten. Maar ik kan niet van haar hebben. Ze had gehoord hoe ik van de week gehoord dat ik flessen niet open kreeg , deksels van potten, maar ik heb nog dagen eten. Wat wordt dat? Weggooien, mijn hart nog van slage van de vele vormen pijn. Mijn hart bonkt al weer,
Gatver, ik was absoluut buiten bewustzijn wanneer zou ik gevonden worden? Niet van belang, waarom kom ik bij en hoe eenzaam is het? Ik aan die bitch uit Glascow.
Nieuwe oude ellende , een hoeveelheid niet neurologische klachten van een pil sinds 2008. Dat vogel je zelf uit en hij dacht het al zo lang, maar mond open doen. Ho, maar. Huisarts noch hij durven stoppen aan. Eerst vechten met de bijwerkingen en dan zgn iets van werking en dan nu onthoudingsverschijnselen.
Waar stoppen geen optie is, zit ik met een berg klachten die niet nodig waren geweest.
ZEER SCHOKKEND, gebruikte niemand zijn hersenen en ik die nooit wil en niet meewerk… Goed bedoeld… Regeren is voor uitzien. Narrow minded robotten.
In plaats van je vast te houden…
Verrast en ontroerd, tref ik zojuist deze recensie in mijn mailbox.
Een paar kanttekeningen over onbekende namen. Mevrouw Geerlings een generatie jonger en geen Amsterdammer. Vele namen zijn van bekende Nederlanders, het milieu waar ik opgroeide. Vriendinnetjes zowel op de lagere als middelbare school. Bart Berman refereerde eerder aan mijn specifiek stijl van Lyrisch Proza. Prozee is niet voor niets ontstaan.
Resteert een woord van dank aan Dietske Geerlings.
https://www.ako.nl/mijn-leven-achter-onzichtbare-tralies-9789402169874.html
https://www.ako.nl/wendy-wil-krokodillentranen-drogen-9789402154115.html
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_Amsterdammers
https://en.m.wikipedia.org/wiki/List_of_Dutch_Jews
Wel waargebeurd en pas Yom Echad van 7 dagen in het zwarte gat en dan volgt er weer een, misschien zelfs langer.
Alsof ik door de duvel wordt achterna gezeten of morgen dood ben ( dat zou mooi zijn) Werken eten op mijn buik tv aan. Ondertekening e-mailadres aangepast. Ook mijn vader staat op die lijst, bekende Amsterdammers. De stakker was ook ‘maar’ familie van , ik heb hem op de kaart gezet en dat is steeds verder uitgebreid. Hoe de willekeur van Wikipedia is, hebben we ondervonden. Opeens stond om de foto van mijn vader een kader met erin Parool groep , klets. Ja, hij heeft de eerste nrs. gedrukt maar is daarbij NIET gearresteerd dan lag ik hier niet, die werden meteen tegen de muur gezet.
Druk je op Parool groep , kom je bij het Parool terecht vol redacteuren. Dit een serieus statement een pen steek je in je zak, een pers niet op je rug. Er hebben meer drukkers het leven gelaten dan schrijvers. Ik heb hem daarbij gezet in en hij staat er nog steeds, net gecontroleerd. En vind dit, mijn vaders dossier heeft hij er zelf ver boven de 85 heengebracht. (Lig nog steeds in de clinch met Madelon de Keizer gepromoveerd op het Parool in bezettingstijd. *Bij het N.I.O.D., mijn vader komt er in voor, wat had Mme moeten doen hem als bron moeten raadplegen, uitnodigen op de promotie en een exemplaar overhandigen. Tot op de dag van vandaag zet ik haar onder druk. Haal dat summa er maar af. Ik kon er een kopen. De groeten, uiteindelijk had het NIOD er toch nog een, aanspreken op het gebeuren kon niet voor hun tijd. Onzin je bent altijd verantwoordelijk. Net als Rutte nu -met die eeuwige grijns – verantwoordelijk is voor al decennia dubbel betalen voor de paleizen. Volkomen onschuldig. Nee, het KH hierin niet en merkt dat inderdaad niet. Ministeriële verantwoordelijkheid ) * natuurlijk in mijn geschiedschrijving. Voor mezelf is het niet gelukt.Ik kan het nummer niet zien. Dan zette ik hem zo op zijn pagina bij. Geldt niet voor mijn Neef, maar voor de rest van de Nederlandse familie heb ik meer gedaan dan zij voor mij. https://www.4en5meiamsterdam.nl/nl/page/15792/de-eerste-edities-van-het-illegale-parool?fbclid=IwAR2lTI6scOSnX_9GVoGL0PpzbqCxKX1oVVZn2mB5JscCM1XROEnUESdf_kY
Ik ga die foto draaien en kijken of ik het zien kan.
Mijn zuster is hier op locatie geïnterviewd. Voorkant van het kantoor en ingang voor klanten. Zetterij, binderij , drukkerij aan de achterkant onder het spoor.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Madelon_de_Keizer
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_Amsterdammers
Mijn vader 1955 Bretagne. In de vacanties liet hij zijn baard staan. Nog niet aan het werk maar een afspraak met Wessel Eikelenboom, die hem niet herkende.
Je bent samen in 2 KZ’s geweest, de grootste ontluisteringen en verschrikkingen doorstaan. En je wordt niet herkend door een baard.
Deze stukken uit een museum… , omdat een directrice kwaad woord over een terechte klacht van mij. Judith Herzberg – een van mijn favoriete dichters- heeft zich teruggetrokken uit het bestuur. Niet eens met het beleid. Bedankt mevrouw Herzberg! 🌹🏆 een prijs van mij, stelt niets voor. Ik heb gevochten voor de prijs van Nederlandse letteren uit andere handen dan van WA. Hella Haasse uit handen van zijn grootmoeder, maar mevrouw Haasse collaboreerde wel. Ik ga nog proberen bij Mary Dresselhuys toe te voegen, getekend voor de Kulturkammer.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Judith_Herzberg
Activist en meer dan medisch.