


Nog steeds op zoek naar het logo VVD 0 zetels!
Nog steeds op zoek naar het logo VVD 0 zetels!
Niet te geloven je kan niet gewoon een toneelstuk toevoegen!
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Eli_Asser
Terwijl hij er bij Bernhard Droog gewoon bijstaat.
Dat een idee of wordt het daar door ook verwijderd ?
Op deze pagina toevoegen waarom staat Brizmilah niet bjj Eli Asser.
Niet nu morgen dan kom er iemand, maar in de oudejaars herrie ook op mijn weblog verbonden met LinkedIn.
Je bent een activist niet alleen als het je uitkomt.
Manja Croiset , per slot van rekening was mijn vader een verzetsman.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Bernhard_Droog
De acteur en getuige is overleden!
Maar je vaders naam Joosje , staat er niet bij.
Ik ben nog niet klaar, maar eerst even ikzelf.
Manja Croiset
De media guilty as hell!
“Manja, leven achter onzichtbare tralies ZOU bij de VPRO komen, voor die zgn. première. Een noodgreep. Agaath was met mij bevriend, een zeer belangrijke bijdrage.
Hella met Hans.
Van de hare was nog niets bekend.
Natuurlijk moet ze geweten hebben van de mijne.
Men vond mij paranoïde. We weten nu beter!
Hal die op zijn geheime nummer werd gebeld een bedreiging aan mijn adres,
als ik mijn woorden niet introk. Dan een rechtszaak.
Leuk was anders maar intimideren laat ik me niet!
Manja Croiset
Er is een liedje, smartlap. “Laat me alleen met al mijn verdriet “
Kreeg mee dat de Namenwand in september klaar is.
Tijd voor een naamsverandering Shoah herdenking. Vorig jaar een hypocriet gebeuren. Op zondag altijd op zondag, op andere dagen werd er niet vermoord. Auschwitz werd bevrijd door de Russen. Maar inmiddels symbool voor de Shoah.
Ik ga iemand wel verdiend in het zonnetje zetten n.l Frank Diamand https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Frank_Diamand
De voorkant min of meer zeker…
Met mijn standpunten maak ik geen vrienden. Ik weigerde deelname aan de actie behoud van het Huis van Etty Hillesum vermoord en dat zijn er meer dan 6 miljoen, ja maar haar boek is in X aantal talen verschenen. Is het dan erger en die erkenning heeft ze postuum al binnen, Dat is mede mijn waardering voor Alfred Edelstein of het De Miranda betreft of iemand uit een volkswijk en over het geslijm over Anne Frank rond 4 mei, bijzonder “ondanks alles blijf ik geloven in de goedheid van de mens” nou ik niet. Maar ziek van verdriet haalde ik uit. “Ja, dat dacht ze echt toen ze aan typhus overleed en naar beneden lazerde en twee dagen ervoor haar zuster die naast haar lag.” Dan ben ik niet populair, wat er dan gebezigd wordt is geen ABN . Bestaat er beschaving in het kader van de Shoa? Ik had het nog over mijn vader fatsoen en SHOA.
Dan ga ik me nu ‘overgeven’ aan PIJN VERDRIET en EENZAAMHEID. Teveel van mezelf gevergd.
Onherroepelijk aftakeling en ziek zijn. Er is meer dan oorlog waar ik overschrijf/ schreef. Een imaginaire interview. Meer monoloog. “Waarom schrijft u?” Een poging om van mes chagrins mes plaisirs te maken en om wantoestanden aan de kaak te stellen. Eerst keek ik met verbijstering naar mijn imposante Wikipedia. De verbijstering is gebleven, echter met een andere invalshoek. Hoe is het mogelijk, dat ik onbekend ben bij het grote publiek? Dat moet meer zijn dan mijn bedlegerigheid, dat kan niet anders. Veel mentale problemen zijn overwonnen, nieuwe dienen zich aan door mijn verwoeste lichaam. Weinig aansluiting bij mensen vinden in combinatie met mijn fysieke beperkingen. Contacten waar ik me prettig bij voel, zijn geblokkeerd. Overgeleverd aan ‘zorg’ daar is de ZORGvuldigheid ver te zoeken, terwijl het juist heel nauw steekt. In plaats van goed te luisteren, is het onbegrip groot. Je kan iemand ‘lezen’ zonder een woord of aanraking. Het odium van de querulant /arrogant. Soms voel ik me een estafette stokje, dat zo snel mogelijk moet worden doorgegeven. Welke arts / jurist heeft de bereidheid toe te geven, dat ik het beter weet/ een fout toe te geven? (ze zijn er wel) Om nog maar te zwijgen van het CIZ Wijkteams Zorgkantoren. Gevoelsmatig benadert het een onder curatele stelling. Slechte hulp is geen hulp. Geforceerde intimiteiten zijn geen intimiteiten. Geholpen moeten worden en verantwoording afleggen aan mensen, die geen flauw benul hebben waarover het gaat. Hoe vaak heb ik gehoord? “Je bent de enige niet? “ Verdomd ‘t-is-nie-waar. Nee, dat heb ik nog nooit gedacht, veel te veel gezien. Menig vals woord aan mijn adres. Ook zonder schelden: “we leven in het rijke westen, daar pluk ook jij de voordelen van.” Armoede zonder geldgebrek kan heel groot zijn. No escape door het stigma van de psychiatrische patiënt. Toch kan ik ondanks mijn blik op de wereld zo geabsorbeerd worden door pijn, dat mijn perceptie en interesse afneemt of ja, dat weet ik nu wel. Neuralgieën, gevoelloosheid, paresthesie valt alledrie onder de noemer pijn. Meer dan een jaar geleden zei ik : het is ook pijn. Eveneens ik ben PIJN. Een immense schok toen ik een poosje terug schreef: ”leefde ik maar in een oorlogsgebied en werd doodgeschoten.” Volledig bewust van wat ik zei. Natuurlijk trachtte ik te helpen, toen ik erachter kwam, dat iemand vlak daarvoor een vriend op die wijze was kwijt geraakt. Troost daarin bestaat nauwelijks. Vreselijk als je iets zegt en de reacties: “o, dat heb ik ook. Ik begrijp je volledig” totaal iets anders. Natuurlijk zegt hij/zij dat uit eenzaamheid. Velen willen mij een lesje leren. Denken dat ik geen mededogen heb, niets is minder waar. Mijn empathie en kennis is groot. Mijn leven een te harde leerschool. Helaas hypersensitief. Liefst zou ik al het leed van iedereen weg nemen. Je feliciteert bij een geboorte, maar ik denk, o mijn god wat staat dat kind te wachten. Vroeger haalde ik afhankelijkheid en hulpbehoevend door elkaar, een pejoratief andere lading, die soms wel op elkaar aangrijpt. Een heel systeem moet op de schop. De regelgeving in de (para)medische wereld is absurd. Elke schijf meer, is er een teveel en de zeggenschap te groot.
Als jongste van drie dochters, mijn oudste zus eerste generatie. Ieder de eigen problematiek en karakter, waarvan ik denk dat ik de meeste inzichten heb verworven door mijn bizar verlopen leven. Mijn weblog: “ inzicht zonder uitzicht” kennis maakt zeker niet gelukkig. Maar kennis vergaren uiterst boeiend. Grote veranderingen heb ik doorgemaakt. Te laat voor mijn lichaam. Een gruwelijk einde. Manjaforisme “een mening is subjectief en derhalve geen feit” Daaraan inherent: “ik kan niet in hun hart en hoofd kijken” Niemand heeft voor zijn plezier problemen of is ziek. Wel weet ik, dat ik de kunst tot introspectie versta. Een Einzelgänger zeker, maar een gedwongen isolement is iets anders, door zacht uitgedrukt mijn handicaps en weer veroordeeld tot ongewenst betaald ‘gezelschap’ dat zelden doet wat ik vraag. Om te eindigen met de woorden, die bovenaan mijn Facebook account staan. “Mijn tong is scherp geworden van het likken aan mijn wonden, het levert spitsvondigheden op” Mijn wens voor het einde consistent. De doodsangst van mijn moeder heb ik overgenomen. Na haar stervensbegeleiding was ik hem kwijt. Nieuwe gevechten in mijn leven, onrechtvaardigheid, waarvoor ik niet week, eisten hun tol en die angst kwam terug. De martelgang is echter zo inhumaan, dat die angst daarbij in het niets verdwijnt. Ik kijk vele disciplines daar op aan. De laatste versie van MIJN ODYSSEE is uitzonderlijk en verdient een Hardcover… Waarom die zo veel duurder is dan de paperback met wat royalty €48,75 de Hardcover €75,95 zonder? Bij inkoop door mij nog geen €5 verschil. Mensen, die dit lezen en de wereld die er achter schuil gaat niet kennen, kunnen het terzijde leggen of mijn Odyssee lezen. Een lesboek, dat absoluut niet alleen over mij gaat, verslaggeving van impressies. Een immens karwei, elk woord tot je door laten dringen en laten beklijven. Alles wat hier staat is eerder door mij gedebiteerd. Teveel gedaan…
Amechtig ga ik een soap kijken, daarvoor heb je noch ogen noch oren nodig en is concentratie(kamp, denk ik automatisch) overbodig.
Voor zelfkennis, is introspectie hoofdzaak.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset
Lieve Manja, je bent geestig. Je doet me aan de Tucholsky titel denken Lerne Lachen ohne zu weinen. Je een mening is.. is mijn favoriet.
Ik word langzaam weer beter en ik weet dat ik bevoorrecht ben en blessings to count heb , het kost me de grootste moeite om me daartoe te zetten.
Er zijn momenten op de dag dat ik me wel OK voel maar het is niet meer dan een half uurtje in de ochtend vandaag bijvoorbeeld.
Liefs,
FD
Zijn reactie ontlokte me een glimlach en een lichtje in mijn ogen met het gevoel erbij te horen. De nacht werd verder een pijntopper. Er speelt zich hier een tragedie en een ongelooflijk schandaal sf. Ik verga van de pijn.
Overigens vind ik het volkomen onzin, dat jij “ blessings moet counten”
‘
Een symbolische wens om te koesteren ik was al geslacht. Hoed je voor..
Zeker geëmancipeerd, geen feministe. Toch bekend al merk ik het dan weinig. Ik ben benaderd voor een groep vrouwen. Die hun kennis en ervaring in zetten . Wie weet wel nodig. Dit was weer een dag uit de dood van verdomde Lowietje. Nu wel iets gegeten. Gisteren mijn trouwe goed bedoelende hulp, die de situatie wel door heeft en me dan wil troosten. Maar ik kan niet van haar hebben. Ze had gehoord hoe ik van de week gehoord dat ik flessen niet open kreeg , deksels van potten, maar ik heb nog dagen eten. Wat wordt dat? Weggooien, mijn hart nog van slage van de vele vormen pijn. Mijn hart bonkt al weer,
Gatver, ik was absoluut buiten bewustzijn wanneer zou ik gevonden worden? Niet van belang, waarom kom ik bij en hoe eenzaam is het? Ik aan die bitch uit Glascow.
Straks komt er hulp het is me teveel. Zelfmoord is een belachelijk woord. Hoe kun je jezelf vermoorden? Dat doen anderen. Je rondt het zelf af. En waar gaat het over? Een uitgeklede Wikipedia en een foto, die passé is, niets erotisch aan, verleden tijd. Zet dit naast elkaar. Ik is een Ander, bundel van Frank Diamand en die zin schreef ik inderdaad aan benoemde H.
Dit de bedreiging de eerste via Facebook, het andere over de post. Zoals gezegd te moe. Hulp gisteren dat zegt niets over jou. Goed dat ik bij je ben. Maar zooo moe. Of ik me nooit heb afgevraagd WAAROM? Tot in het oneindige.
Naschrift. Opeens word ik gek in mijn kop. Paniek in mijn lijf.
De gestoorde mens.
Manja Croiset het DOEMDENKERTJE genoemd door een recensente van Mijn Odyssee. Nee, heel duidelijke realist.
Vorig jaar de vele aanslagen wereldwijd, afgezegde vacanties. Negatief reisadvies. Iemand zei op Facebook tegen mij over Paty bliksemafleider van de Pandemie. Wilt u zo vriendelijke zijn het om te draaien?
Het is waar als je zo denkt kun je niet leven. Maar maakt het uit of het Christchurch, Sri Lanka Parijs of Arnhem is? En zal ik u iets vertellen, ik ben er niet bang voor wel voor alle onbe00 in de politiek en artsen. Waarin altijd geldt nooit generaliseren.