Er is meer dan Covid 19. Als de dag van gisteren.
Leed vergelijken? 42 jaar geleden nu.
Hongarije nog langer 1956 ik was 10.
Hoe moedig ben je, als je jezelf in brand steekt,
hoe groot de onderdrukking?
In de zomer van … was ik met vacantie naar Denemarken,
een uitvoering door een jeugdorkest uit Praag.
Meisjes en jongens in een witte blouse / overhemd.
Meisjes zwart rokje, jongens zwarte broek.
Dat kan chique zijn maar het was grauw,
meisjes ook geen vleugje make up.
Ik wilde naar ze toe een hart onder de riem steken,
schreeuwen “ontsnap”
Mijn ouders hielden me tegen met de woorden:
” misschien breng je ze in moeilijkheden”
Dit keer weet ik nu eens niet wat er gespeeld werd, maar dat beeld die grauwheid…
Ik zal dat nooit vergeten.
Alexander Dubcek als straatveger..
En dat alles staat in…
OVER DE SHOAH DIE NOOIT VOORBIJ GAAT.
Een flits van irritatie, wat zijn de buitenlanders in Nederland toch zielig.
Vanuit een comfortabele positie ventilerend. Politiek schrijver of anderen.
Wel houd ik mijn hart vast voor de Chinezen worden die gelyncht?
Als deze golf wat gedempt is, is jullie weer jodenvolk.
Plotseling mocht iedereen in Tsjecho-Slowakije zeggen wat men wilde. De nieuwe communistische leider Alexander Dubček vond alles goed. Een adembenemend experiment van een socialisme met een menselijk gezicht.
Niet voor de Poes wel voor de Leeuwen 
Na de Praagse Lente die in januari 1968 begon brak in mei de in Parijs de Parijse studentenrevolte uit die in veel Europese landen weerklank vond. Ook op Nederlandse universiteiten vonden protestvergaderingen plaats waardoor studenten en ook het personeel meer inspraak kregen in zogenoemde universiteitsraden.
Veel op de voorgrond tredende studenten kregen later vooraanstaande posities in kapitalistische ondemocratische multinationals. De invloed van studenten op universiteiten werd op sluipende wijze om zeep geholpen.
LikeLike
Pieter, welkom terug. Het zijn gegevens, maar als ‘leef’ klimaat niet te vergelijken.
Ben nog al verbaasd over je reactie.
LikeLike
Dank je. Bij het nalezen vond ik het zelf ook nogal merkwaardig. Misschien wou ik iets kwijt wat me al jaren dwars zit. Het lot van revoluties. Ze mislukken bijna altijd.
Al is het vijftig jaar geleden ik herinnner mij nog het lot van de Tsjechen en Dubcek als de dag van gisteren. Ik was met mijn vrouw in 1984 in Tsjechië. De straten grauw, de Karlsbrug grauw, de mensen grauw en arm. Het paradoxale was dat we voor een Mark een mooie opera konden bijwonen, wat de ellende van de mensen misschien een beetje kon verlichten, want de zaal zat vol.
LikeGeliked door 1 persoon