ik braak de woorden

het is beter jong te sterven dan lang te lijden

©   Manja Croiset

schillen kan ik niet, gelukkig geen hulp en sluit mijn ogen

zwetend overdaad schaadt dwangmatig/delirium staat er los van , sentimenteel braaksel

https://songteksten.net/lyric/2088/99484/benny-neyman/waarom-fluister-ik-je-naam-nog.html

een vogel fluit ik bid om stilte

ijs of een kruik

Uren later en niet minder ziek, ook al zou ik nu niets niet willen en zo ja geen 3 el….

ooit had ik een pappa, hoe ver mijn herinneringen terug gaan, deze niet

Met mijn ogen nauwelijks open denk ik aan hoe ziek de situatie is en niet doelend op Covid 19 bijna 74. 20 was ik bij Tom als je puur naar getallen kijkend – zo heeft het niet gevoeld, in verhouding kort na deze foto, Waar ik Hal moet plaatsen geen idee…8 jaar zonder ouders volslagen alleen. Waren ze lief etc., nee, maar ik maakte onderdeel uit van… Niemand weet hoe ziek ik ben er is geen ruimte voor mij. Het is niet meer als – metafoor- regent het of denk ik dat het regent. Ik ben wis en waarachtig, zou dit nieuwe ziek zijn overgaan en zo ja? Is de situatie niet minder gruwelijk, ik vecht tegen dicht vallende ogen, waarom?

Een woord dat bij alles past. Mijn denken stottert nu…hebben mijn gedachten voortaan te de hik? Denk maar niet dan wacht maar niet….even automatisch, op een onbewoond eiland, waar men Kangaroes vindt , Lupa…

O, god ik ben ziek en ALLEENZAAM, ik ben onderdeel van NIETS

Of ik het fluister of schreeuw…

Het nieuws ga ik niet meer volgen…Zinloos. Kon ik anders met Hal? Het was geen keuze meer, 80 km verder op 5 hoog iemand die ooit mijn zuster was….ruim 78 ook alleen en toch anders “adres onbekend” waarom type ik? Te ziek en dit iets voor een dagboek, niet een Weblog…

Het vacuüm dooft mijn gil.

Onverwekt verleden tijd? Het is nu…

Ik zie de typefout en laat hem staan