Liefje, ik neem je in mijn armen

en wieg je eindeloos

tot je ontspannen in slaapt zal vallen

je zorgen vergetend 

je veilig bij mij wetend

ik zal je blijven koesteren

zoveel liefde dat het pijn doet

veel zal ik nog om je huilen

ook als je al lang uit mijn leven

verdwenen bent

het gemis dat ik nu al voelen kan

Boccherini’s celloconcert klinkt 

door de kamer en bevestigt de warmte

cello het strijkinstrument 

onder de blazers

zoveel vertrouwen heb je me geschonken 

je bewondert me 

dapper noemde je me zelfs 

ik kende dit alleen voor anderen

nooit eerder is dit mij gegeven 

zelfs nu nog leeft de bedelares in mij

de sonore muziek draagt me verder.

© Manja Croiset

Gepubliceerd in:

“de nachten hadden naar de wadden gemoeten”

ik neem eens een heel andere link dan bol, Ako of Bruna.

https://www.deslegte.nl/auteurs/manja-croiset/ 

Gewoon in elke winkel.

kom op met dat schilderij Wieger Lindeboom.

De afbeeldingen op de cover van hem. Voorstudies.

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset