Liefje, ik neem je in mijn armen
en wieg je eindeloos
tot je ontspannen in slaapt zal vallen
je zorgen vergetend
je veilig bij mij wetend
ik zal je blijven koesteren
zoveel liefde dat het pijn doet
veel zal ik nog om je huilen
ook als je al lang uit mijn leven
verdwenen bent
het gemis dat ik nu al voelen kan
Boccherini’s celloconcert klinkt
door de kamer en bevestigt de warmte
cello het strijkinstrument
onder de blazers
zoveel vertrouwen heb je me geschonken
je bewondert me
dapper noemde je me zelfs
ik kende dit alleen voor anderen
nooit eerder is dit mij gegeven
zelfs nu nog leeft de bedelares in mij
de sonore muziek draagt me verder.
© Manja Croiset
Gepubliceerd in:
“de nachten hadden naar de wadden gemoeten”
ik neem eens een heel andere link dan bol, Ako of Bruna.
https://www.deslegte.nl/auteurs/manja-croiset/
Gewoon in elke winkel.
kom op met dat schilderij Wieger Lindeboom.
De afbeeldingen op de cover van hem. Voorstudies.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset

Vind ik leuk:
Like Laden...
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.