Lezende dames..of niet? De foto hangend op de bank doet me denken aan Madame Bovary Flaubert.
De schrijfster in iets betere tijden, wel in bed foto Ole Eshuis
https://nl.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset
Dagelijks archief: februari 1, 2017
SINE CURE © Manja Croiset
Beelden van het leven met dank aan alle fotografen.
Sine Cure
Het onbevangen kind weet niet wat het te wachten staat.…
Onbevangen ben ik nooit geweest, maar wat me te wachten stond, heb ik gelukkig niet geweten.
Is gepubliceerd © Manja Croiset
LEVENSKUNST IK BEZIT HEM NIET, JUIST DAAROM MIJN STRIJD TEGEN AL HET ONRECHT © Manja Croiset
LEVENSKUNST IK BEZIT HEM NIET, JUIST DAAROM OOK AL BEN IK AAN BED GEBONDEN, WIL IK STRIJDEN TEGEN AL HET ONRECHT IN DE WERELD, VOLLEDIG BEWUST DAT HET EEN ILLUSOIRE STRIJD IS. EEN HOMMAGE AAN ALLE MENSEN IN DE VERGELTELHEID.
Een paar weken geleden voor hij mijn kamer verliet, zei ik:
“Ik weet dat ik er alles aangedaan heb”
Hij draaide zich om en zei:
“Absoluut!”
En ik weet dat dit niet helaas niet alleen voor mij geldt en daarom ben ik die VREDESBEWEGING gestart en de titel klopt.
Ik doel op VITA HORRIBILIS,
maar ook the backside van
My autobiography spreekt voor zich.
Voor buiten Nederland
in Nederland en vanzelfsprekend elke boekhandel.
STRIJD TEGEN ALLE VORMEN VAN ONRECHT IN DE WERELD
Met dank aan alle onbekende fotografen en camera mensen en documentaire makers.
Dat brengt me bij
de vrouw in de film een van mijn buddy’s in die periode zei:
“MANJA DIE MAN HEEFT EEN EMMY.”
“Nou en een mens als ieder ander.”
“Nou en een mens als ieder ander.”
de opmerking dat ik mijn handen vol heb aan mezelf en waar ik mee bezig ben. wordt me niet in dank afgenomen en dat doet mij toevoegen, diegenen doen het puur uit eigen gewin,
Ben ik vormaakt, natuurlijk niet.
Wel gepokt en gemazeld.
Ook al was ik met name vroeger heel goed in simultaan van alles te doen tegenwoordig hee dat MULTITASKEN.
Ook al heb ik vele POLIPOUS, IK BEN GEEN DUIZENDPOOT, hoort natuurlijk bij de stellingen in VITA HORRIBILIS.
“Ondanks mijn polipous πολίπους, ben ik geen duizendpoot.” Blz 4
Zelfs geen been op op te staan.
Facebook
Word ik geacht het leven een cadeau te vinden? En vooral dankbaar zijn © Manja Croiset
O en moet je dat een mooi cadeau vinden? En voel je gerust ingelukkig dat houdt niet in, dat je hier niet bij stil staat. We zijn nl. geen engelen.
Mamma heb je liefde gekend? © Manja Croiset
In het boek ‘over de Shoah die nooit voorbij gaat’ schrijf ik:
”mamma heb je ooit liefde gekend?”
Doelend op wat ik zeg, liefde/geluk geen houden van.
Je noemde jezelf lui, maar je was natuurlijk hartstikke depressief, had gehuild en gehuild tot je niet meer kon…
Vreemd ik ging iets anders zeggen nl over mezelf.
” Hoe nijpender mijn situatie is, des te kwetsbaarder en harder ik ben.”
Niemand kan meer om heen, tja een uitdrukking, die niet klopt. Het zou moeten zijn:”niemand kan meer over me heen – geen puberale grapjes- ik laat door niets en niemand meer over me lopen”
Het heeft respect afgedwongen, de niet aflatende strijd heeft me (niet) murw gemaakt. Het gebedel om hulp, een paar bijzondere mensen in mijn leven, druppels op een gloeiende plaat, wel zeer kostbare wonderbaarlijke druppels, op zichzelf al heel uitzonderlijk voor mij.
Ik heb zoveel energie nodig voor de gevechten voor mezelf en toch in die eeuwig diepe ellende steek ik dan tijd in, zoals ik zelf heel goed weet in een illusoire anti discriminatie ”actie.”
Terug naar de woorden voor mijn moeder:
”Mamma, heb je ooit geluk/liefde gekend”
In gedachten vul en dus ook luid en duidelijk hier, vervang ik mamma, door een naam eveneens beginnend met een M en eindigend met een a.
Diezelfde moeder zei tegen mij:” ‘kind’, ik heb een beter leven gehad dan jij.”
Zij was boven de 90 en ik boven de 60.
Mijn vader kon zeggen:
” niets mis mee iets moeten bevechten.”
Maar dit heeft ook hij niet bedoeld. Wat zou ik raar op kijken, als ik kon freewheelen, werkelijk niet weten wat me over kwam…
Mijn gevechten voor mezelf moeten onverminderd doorgaan, maar toch is dat hele bange meisje, dit geworden. (Totaal niet wetend dat het weer zo lang zou worden, ik had slechts in mijn hoofd) Hoe nijpender de situatie is, des te harder ik word.
Manja Croiset
Het was af en de uitspraak van mijn vader citerend ”Het leven is niet goed, maar het heeft wel goede momenten”
En niet met de strekking die dat in mijn leven heEft.
”Lieve Dennis en ‘kinderen’ , Hal zo ongelooflijk bedankt”
Tranen flonkeren in mijn ogen.
Het stille, haast onzichtbare meisje bestaat niet meer, maar nee.
Geluk heb ik niet gekend.
http://www.ako.nl/product/9789402125078/over-de-shoah-die-nooit-voorbij-gaat-manja-croiset/
