Van diezelfde adolescent..
Over “zou ik er wel zijn” weer een vrolijke associatie. Met mijn ouders naar de Stads Schouwbrug, ik zal het niet afkorten hoe Cox Habbema dat deed.
Tsjechow. Maand op het land? Doet er niet zo toe.
Maand op het land is Toergejev,,,
Ik had een ernstige vorm van derealisatie toen in mindere mate depersonalisatie, dan ga je echt niet weg.
De hoofdrolspeler zegt: “regent het of denk ik dat het regent”…
(dat ik nu niet weet welk stuk zeg!) in elk geval later zeg ik tegen mijn moeder. Ik denk zulke dingen ook.
Ze sprak de bemoedigende woorden:
“DAN BEN JE ECHT GEK”.
Terwijl uit het toneelstuk blijkt dat veel mensen zulke dingen hebben.
Een beetje moeder zou kunnen zeggen: “ga naar buiten en voel het”
Ik dank dat ik toen dacht: “hoe weet ik dat?” “Omdat je nat bent!”
Dit een wel heel simpel voorbeeld; gewoon wetenschap, bij kleurenblinden weet je al dat er een verschil is.
“Maar hoe weet jij/u dat ik rood niet zie als u blauw of groen? “
https://nl.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset
Niet voor de Poes wel voor de Leeuwen 
Ik schreef eens: wij zijn als druppels die in een stil bos van de blaadjes vallen. Elke druppel denkt gezien en gehoord te worden maar ze vallen na en langs elkaar en raken elkaar niet. Ja, als ze op de grond vallen, maar dan zijn ze al uiteen gespat.
Maar deze metafoor gaat mank. Dat ik nu op jou reageer ontkracht hem.
LikeLike
die van jou of die mij van wordt ontkracht. Voor mij zeg gevoelsmatig dat die drupel iets is en ik heb het over… niets…
LikeLike
Misschien ken je het aforisme van Malraux: Het leven is niets maar niets is mooier dan het leven. Met jouw taalgevoel zul je inzien dat deze zin in het Nederlands dubbelzinnig is. In beider zin is het nog waar ook. Hangt van de persoon af, je mag of moet kiezen.
LikeLike