Wilde graag een foto van de apple tree ook is het wat langer geleden. En hij stond al in het lijstje.
Vertraagde reactie SCHOK zaterdag 24 april 2010, Ink had de kleinkinderen en schoondochter, Dennis met mij en rolstoel. Mijn ouders samen, mijn vader schampte bij wegrijden een auto Den en ik erachter.
Mijn vader niets gemerkt en Den bekeek de auto leek goed, deed wel een briefje achter de ruitenwisser sprak mijn vader erop.
Vertraagde reactie SCHOK zaterdag 24 april 2010, Ink had de kleinkinderen en schoondochter, Dennis met mij en rolstoel. Mijn ouders samen, mijn vader schampte bij wegrijden een auto Den en ik erachter.
Mijn vader niets gemerkt en Den bekeek de auto leek goed, deed wel een briefje achter de ruitenwisser sprak mijn vader erop.
Ik begin te trillen, de volgende dag om 13.00, de dag na zijn 95e herseninfarct…
Zo maar een foto van dat gezin…
Liefs
Tot morgen, he ja de thuiszorg echt een referentiekader.
Deels gekopieerd uit een mail aan de verzorgende, zij had de foto voor me uit het album gehaald.
De hele ‘film’van die avond en wat erna kwam….het begin van zijn einde. het zou nog anderhalf jaar duren en
o wat was hij kwaad, dat hij gered was.
o wat was hij kwaad, dat hij gered was.
Ja, deze foto…
Tekstje uit mijn speech…
Eerste een filmpje met onderstaande tekst afsluitend met Mahler en bij de tekst foto’s van hem van jong tot oud.
De drukproef waar het in staat, kwam op de dag van zijn overlijden, samen met de huisarts heb ik er in gelezen, wachtend op de lijkschouwer en ze zei: ” deze ga je zeker doen”.
De film was elkaar klaar, ik dacht niet te kunnen spreken, maar het had gekund.
De film was elkaar klaar, ik dacht niet te kunnen spreken, maar het had gekund.
Eerst gepubliceerd in de bundel
EEN TRAAN MET EEN KWINKSLAG, niet meer omloop wel rechtstreeks, bij uitgeverij Elikser en later opgenomen in
OVER DE SHOAH DIE NOOIT VOORBIJ GAAT
binnen de context van het geheel.
mijn vader
altijd die frons
op zijn voorhoofd
de groeven steeds dieper
nog maar sporadisch dat
speelse trekje om zijn mondhoek
de herinnering vaag aan
wat eens een jongeman was
zal het steeds verder verdwijnen
heb ik uiteindelijk een fotoalbum nodig
om hem nog door decennia heen op mijn
netvlies te krijgen
of zal hij onverwacht als ik niet meer op
zoek ben
op mijn geestesoog verschijnen
in al zijn facetten
Ik waggelde naar het spreek gestoelte,( de rolstoel was mee. Had ook niet aldoor zonder hoofsteun gekund)
Totaal onverwacht en à l’improviste.
Totaal onverwacht en à l’improviste.
Wil ik graag nog rechststreeks een woord tegen jullie zeggen, toen ik deze tekst schreef, stond er boven
DE TIJDLOZE TIJD,
maar sinds mijn vader de dag na zijn 95e verjaardag een herseninfarct kreeg, is de tijd niet meer tijdloos.
Er zijn zulke grandioze speeches gehouden, van de meesten over de oorlog, door mijn boeken, had ik dat niet nodig en ook onze jeugd niet.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.