Natuurlijk heb ik het. uit de oude kustlijn van hem gekregen

 
GESTOORD S.O.S. (TELEFOON) – M. Vasalis
O drijf niet verder weg op ‘t zwarte water
je droge stemmetje verwaaiend in de wind
je schots gescheiden van de onze
o nauw-verstaanbaar en wanhopig kind.
de telefoon knipt ons gesprek in wit-
papieren, knisperende spoken uit.
Geen ondertonen, stiltes  dor geluid
en ik probeer vergeefs de kilometers van bevroren
lucht te warmen, met mijn magere
heel lange maar te korte armen.

M. Vasalis
Uit: De oude kustlijn
Uitgeverij: G.A. van Oorschot

Pagina: 18

LEVENSSPOREN

diepe groeven

in het gelaat

van de oude dame

de groeven

in de ziel

heftiger als onbeschreven perkament

lijkt de huid

van de zieke vrouw

toch kun je er een

heel leven aan aflezen

Bij Levenssporen: Geïnspireerd door een foto van de dichteres Vasalis op hoge leeftijd.

Ik had haar geciteerd  op de crematie van mijn moeder, maar niet correct.

Ik kom terecht bij een zin uit een gedicht van Vasalis.

opgezocht degeen mij corrigeerde ongelijk de slotregels wel degelijk

 Had ik je maar als kind gekend,die nu mijn kind en moeder bent.

Nu je kind en moeder bent.

Mijn emotie was het die ervan maakte dat ik de moeder van moeder was geworden.