Pratend vanuit het kind, maar niet gedissocieerd.

Het zou zo maar de opening van een boek kunnen zijn, maar het allemaal wel  beschreven in “mijn leven achter onzichtbare tralies”

De goede leerling
Het knappe balletmeisje
Maar altijd was er die mysterieuze angst
Die onopgemerkt bleef
Te stil en onzichtbaar
Hoe opgelucht ze was de lagere school
En niet meer ‘spelen’ op de kleuterschool
Alleen maar zitten in een bankje…