Opgedragen aan hen die WO II niet overleefden en aan diegenen, die nog steeds kampen met de gevolgen.

De inleiding, het zijn er diverse.

Velen ben ik dank verschuldigd. Ik dank allen die mij bijstaan geen sinecure en al degenen die mij toestemming hebben gegeven voor het gebruik van materiaal van derden.

Helaas heb ik niet iedereen kunnen bereiken. In die gevallen ben ik opportunistisch te werk gegaan: “geen nieuws, goed nieuws”.

De documentaire MANJA, een leven achter onzichtbare tralies, die Willy Lindwer samen met mij maakte en dit boek vertonen overeenkomsten – niet vreemd aangezien beide mijn verhaal vertellen.

Achteraf blijkt dat het filmen en ook het terugzien ervan een therapeutisch proces op gang
heeft gebracht. Daardoor werden zaken mij duidelijk, zoals:

                                    Opeens sta ik op de appèlplaats de stilte te doorschreeuwen.

Ook de oorzaak van het dichtklappen bij rechtstreeks aan mij gestelde vragen werd mij duidelijk. Verhoor.
Het zijn angsten die ik met name van mijn vader heb overgenomen.

Van de invloed van mijn moeders angsten op mij was ik me al eerder bewust.

De tekst
Dit boek bevat een compilatie van teksten uit mijn eerder verschenen boeken, aangevuld met nieuwe.
Hierdoor is de lay-out wisselend, daar waar ik overgenomen heb van derden laat ik het originele bestand intact.
Vele jaren heb ik aan dit manuscript gewerkt.
Het speelde zich grotendeels in het verleden af,
nu en passant inhakend op de contemporaine geschiedenis.

Er waren reeds verschillende verhaallijnen, het zijn er in deze nieuwe druk nog meer geworden.

Wanneer ik me her en der niet tot het onderwerp van dit boek beperk, doe ik dat in *(politieke) statements die handelen over rechtvaardigheid, vrijheid en respect, elkaar het licht in de ogen gunnen.

Meegemaakte Europese geschiedenis, Hongarije, de Praagse lente.
Alexander Dubcek, Jan Palach die zichzelf in brand stak en zoveel meer.
Ik heb er geen compleet WO II boek van gemaakt.
Er is al zoveel verschenen over WO II en ik zou er de kennis niet voor hebben.
|
Ik schrijf geschiedenis vanuit mijn invalshoek, mijn perceptie.

BENADRUKKEN VERSLAGGEVING GEEN BESCHULDIGING.

Met een speciaal dankwoord aan de cineast Willy Lindwer, zoals uit bovenstaande blijkt.

De dood van mijn ouders heeft zeker een rol gespeeld, beide facetten hebben er toe geleid dat dit document tot stand kon komen.                                                                                                                                                                                                                         

De lezer zij gewaarschuwd, het boek is gelardeerd met macabere woordspelingen gaskamerhumor. Zie blz. 191 over VLIJMSCHERP cabaret.

HUILENDE HUMOR welt op.

Hopelijk heb ik nu jullie nieuwsgierigheid geprikkeld. appelplaats. schrijf je tegenwoordig als appelplaats, voor mij een soort van Afrikaans woord voor boomgaard, de pardesh.

http://www.ako.nl/product/9789402125078/over-de-shoah-die-nooit-voorbij-gaat-manja-croiset/?utm_source=Bundels&utm_medium=website&utm_campaign=Bundels