MIJN EERSTE KENNISMAKING MET OPENBARE HOMOSEXUALITEIT.

Doodmoe lig ik op bed en ga naar Ramses kijken aflevering twee, helaas nummer een gemist.
In de herhaling op pc kijken, zo lang trek ik zitten niet.

Ik schrijf: liggend op bed en schakel over naar mijn ‘gedicht’

eind jaren vijftig zittend
in de vensterbank
was de wereld groot genoeg

Ik zit er -televisie kijkend- opeens weer (overigens de televisie in deze serie te modern voor die tijd).

Ramses Shaffy drukte een man vlak onder mijn neus tegen de muur.

Ander fragment
Ik schrik van mijn geheugen: hij zegt tegen Liesbeth List, ‘neukt’ die man net zo goed als hij schrijft.
Ik denk o god, hoe heette hij ook weer, die man naar de verhalen vertelden haar zo mishandeld heeft.
Gelukkig het schiet me wel te binnen. Cees Nooteboom.

Ik ga opnieuw trachten te rusten, met de duidelijkheid dat míjn geheugen wel mee valt.

Vanmiddag een nieuwe hulp 56. Intelligente vrouw gymnasium B en biologische psychologie gestudeerd. Ik denk hoe kan ze dan zo’n slecht werk leveren en niets te maken met ingewerkt worden. Helaas, maar vooral voor haar- de moed om het te zeggen, dit gaat niet werken- nog niet gehad.

Wat zijn er toch een boel stakkerds op de wereld. Eerst geïrriteerd door haar geblunder, dan denk ik dit klopt niet. En vraag heb je dat allang zo’n slecht short time memory.

O dat u dat opvalt en weet. Maar ik vrees dat het veel erger is dan dat.
Wie brengt nu bij een bord spaghetti een theelepeltje mee, nadat ik haar heb uitgelegd, dat de kracht in mijn handen zo beperkt is, dat ik mes en vork niet meer hanteren kan.

Ze zal dit niet lezen, maar ik vrees Alzheimer of iets anders van die aard.

Wat zijn er toch een boel stakkerds op de wereld.

Nu echt rusten.
Zet ik dit als column op mijn schrijverspagina van facebook. Of op de gewone ‘vriendschapspagina’, als ik daar wel in kan.

Boeken: ‘Shoah’ echt mijn laatste, maar ik zal wel zo blijven schrijven, ik kan niet anders door hoe mijn hersenen werken en door mijn dwang.