Ik wou en zou bewijzen, dat ik wel verder kon. Opgestaan en weer opgestaan
En vallen en vallen, blauwe plekken, nog meer blauwe plekken, een hele afgescheurde teennagel bij een voorkomen val, me net op tijd aan de deurkruk beetgepakt, maar ja deuren bewegen, hij schuurde over mijn voet. JANKEN . O Manja zeg ik tegen mezelf, wat piep je bent het toch gewend en dan dan blijkt dus de hele teennagel eraf. Nou dat ís pijnlijk en weer nog sublimatie, bruikbaar voor mijn boek, nagels uitrukken als marteling op bekentenissen af te dwingen… Voor wat ze waard zijn. Hoe kan ik nu nog meer sublimeren. NIET!!!!
I’v lost the struggle for life definitely.