angst en ellende na
het DERDE RIJK
Met de dag mis ik meer mijn moeder, die geen moeder was. Zo onveilig en ze heeft hem nooit geboden. Mijn vader, wel driftig, maar toch ook mijn schild en de betrouwe, mis ik niet of veel minder. Ik voel me zo ziek en onveilig en toch is overlijden van ouders en zeker op zo hoge leeftijd “doodgewoon”. Mijn moeder was mijn moeder niet, ik heb voor haar gezorgd en veiligheid geboden, onbegrijpelijk voor m…ijzelf is hij er niet. In nood van anderen ben ik sterk en liefdevol, maar ik ga ten onder. Leuk weer zo’n openbaring op dit medium. Ik durf geen nacht naar bed, stamp me steeds verder vol tranquilizers en niets helpt. Hoor ik dan toch in die PI. Niet dat ik me daar veilig zou voelen, integendeel. Zo radeloos en panisch.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.