o god waar is nou toch
die zachte dood
de één gaat voor de trein
de ander die gebruikt helium
pillen en zoveel meer
zij kocht haar eigen kaartje
naar de vergetelheid
klom vele trappen
en sprong van de toren
wie o wie heeft toch
dit leven uitgevonden
en ik ben er nog steeds
tegen wil en dank
zingen en dansen is
me lang geleden vergaan
Ik vind de zin
ze kocht een tickect voor haar dood
sterk ,maar de rest niet.
Hij redde haar "leven" ( noem geen namen), bij haar echt dodelijk hoeveelheid depronal, door bij haar de deur in te trappen. Over haar bed heen maakten,de artsen ruzie, laten gaan nee. De eed van HYPOCRITES!
Nog steeds heb ik het idee, psychiater, JIJ HEBT HAAR VOOR DE TREIN GEDUWD!
Ik sprak eens een machinist bij een kennis wiens vader hij was, op mijn vraag luidde zijn antwoord: o mevrouw, ik ben een massamoordenaar.
En een arts, die ik "ken" was kwaad, toen er iemand van een flat gebouw gesprongen was, een ander mag de boel op ruimen!
Kom dan met een beter oplossing, dokter(s).
Excuses voor alle inbreuk op privacy, maar er moet zo nodig iets gebeuren.
Niet voor de Poes wel voor de Leeuwen 
Het leven .. het werd ons gegeven , niemand die erom vroeg! Het wordt je ontnomen en daar hebben we ook geen inspraak in tenzij…. Maar daar wil ik nu toch niet aan denken Manja. Ik hoop dat je toch wat van de eerste lentestralen kan genieten? Warme knuffel!
LikeLike
Vind je dat ik een gegeven paard niet in de “mond” mag kijken , Nancy?
Er staat, dat het van mij niet hoeft, de mensen, die suxefcide plegen , worden vaak voor lafbekken uitgemaakt, gevlucht,
ik vind het zoooooooo dapper en vind mezelf die lafbek.
Toch moet ik denken aan de tekst van mijn leraar Nederlands boven zijn overlijdensadvertentie.
Ik dacht, ik heb het eeuwig leven, eens gegeven blijft gegeven.
Manja
LikeLike
Moedig of een lafbek? Je stelt het wel heel zwart /wit Manja. Ik vrees dat iemand eerder in de schemerzone blijft hangen als hij zo’n stap zet maar dit is een heel moeilijk thema om zomaar in een paar lijntjes te verwoorden ….en inderdaad mijn leven is anders maar dan nog! Lieve groetjes
LikeLike
Wij kunnen ons noit helemaal verplaatsen in de gevoelens van anderen en daarom is het niet aan mij commentaar te geven op het gedrag van artsen en psychiaters. Ik ben voor autonomie van de patiënt maar in hoeverre moet een hulpverlener daarin meegaan? Dat kan pas na lange en herhaaldelijke gesprekken en ontmoetingen., denk ik.
Pieter
LikeLike
Ik heb de drie laatste maanden op palliatieve van ons ma heel nauw meegemaakt en gezien hoe met haar uitdrukkelijk verzoek om euthanasie ( ze had zelfs al 3 jaar een schriftelijke aanvraag bij zich)omgegaan werd. Ik denk dat ik toch min of meer weet hoe het aanvoelt als iemand er wil uitstappen, spijtig genoeg de “hulpverleners” niet en ze heeft haar strijd tot de laatste zucht gestreden…Ieder geval is anders alleen onze maatschappij is er nog niet klaar voor!
LikeLike